<<ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΣΤΗ ΔΥΣΗ - ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΣΕ 14 ΓΛΩΣΣΕΣ>>

Μουσικό σχήμα ''Μ Ο Λ Π Η ''

Με την  ΜΑΡΙΑ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ  (φωνή)

Τον ΣΤΕΡΓΙΟ ΤΑΤΣΙΟ (φωνή) και την ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΤΣΟΥΚΗ (πιάνο – φωνή)

 

Στο Μεγάλο Αμφιθέατρο <<ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ>>, του δήμου ΠΑΠΑΓΟΥ-ΧΟΛΑΡΓΟΥ

ΤΕΤΑΡΤΗ, 20 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2016.

 

Η Μουσική είναι η γέφυρα που ενώνει του λαούς, είναι η κοινή  γλώσσα της υφηλίου.

Τα τραγούδια  δεν έχουν  σύνορα, αφήνουν χώρο στ’ όνειρο και στο ταξίδι της ζωής… Απόψε  σε αυτόν τον ωραίο χώρο του αμφιθεάτρου "ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ", του δήμου ΠΑΠΑΓΟΥ, οι εμπνευσμένοι καλλιτέχνες του μουσικού σχήματος ''Μ Ο Λ Π Η '', η ΜΑΡΙΑ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ, 
ο ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΤΑΤΣΙΟΣ και η ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΤΣΟΥΚΗ,  με τις χαρακτηριστικές φωνές τους θα μας ταξιδέψουν σε μουσικά τοπία, θα μας μπάσουν σε ρυθμούς  της Ανατολής και της Δύσης, θα μας μεταφέρουν από την Ελλάδα στα βάθη της Ασίας, από την Ιαπωνία και την Κίνα στις Ηνωμένες Πολιτείες… Ερμηνεύοντας τραγούδια σε 14 γλώσσες, θα μας μεταφέρουν από το Ηνωμένο Βασίλειο  στη Ρωσία,  από την Ισπανία στη Γαλλία και  στην Αίγυπτο, από την Κύπρο στο Ισραήλ και την  Τουρκία, για να μας προσφέρουν μια ξεχωριστή βραδιά  γνωριμίας με τον μουσικό κόσμο τόσων πολιτισμών, με τους ήχους και τα ηχοχρώματα   τόσων χωρών…

Κάθε λαός αναπτύσσει την μουσική του  κουλτούρα, τέμνοντας και ανατέμνοντας   τον κόσμο  με το δικό του  μουσικό ύφος με την φωνή και το πνεύμα του τόπου του, αποκτώντας μέσα από την δική του παράδοση και την μουσική του κληρονομιά,  την δική του μουσική σημειωτική αξία, τα δικά του μουσικά σημεία αναφοράς και αναγνωριστικότητας…

Η  Ανατολή, η Δύση, ο Βοράς και ο Νότος, τα 4 σημεία του ορίζοντα που ορίζουν την γεωπολιτική θέση των λαών, καθορίζουν και τις καλλιτεχνικές και μουσικές  ιδιαιτερότητες τους… Η θέση και
ο προσανατολισμός ενός τόπου επιδρά  στον τρόπο της  μουσικής δημιουργικής έκφρασης,  η οποία πηγάζει από τα ακούσματα της φύσης  και της ιστορίας του τόπου αυτού, από  τους μύθους, τις πνευματικές και ηθικές  αξίες του, που διαμορφώνουν μία ξεχωριστή  μουσική κουλτούρα με τοπικά και εθνικά χαρακτηριστικά,  συντάσσοντας έτσι μία δική του πολιτισμική και μουσική ταυτότητα, μία δική του μουσική γλώσσα, που ταυτόχρονα γίνεται  παγκόσμια και κοινή γλώσσα ενός κόσμου χωρίς σύνορα…

Απόψε εδώ, σε αυτόν τον σημαίνοντα χώρο,  μπροστά σε ένα κοινό απαιτητικό και  ιδιαίτερο,
οι πολυτάλαντοι και πολυσυλλεκτικοί μουσικοί και τραγουδιστές μας, η ΑΛΕΞΆΝΔΡΑ η ΜΑΡΙΑ και
ο ΣΤΕΡΓΙΟΣ,  σε λίγο θα μας ερμηνεύσουν  τραγούδια της  καρδιάς  γεφυρώνοντας με τις μουσικές τους διαδρομές, χώρες από όλα τα σημεία του ορίζοντα…

Απόψε εδώ θα χαρούμε ο σμίξιμο των Λαών μέσα από της μουσικές τους συναλληλίες…

 

Κλείνοντας εδώ, θα ήθελα να σας αφιερώσω ένα ποίημα, ένα τραγούδι  που βρίσκεται στο βιβλίο μου «ΣΕΛΑΣΓΌΣ ΚΑΙ ΣΕΛΑΝΑ», (Εκδόσεις «ΑΙΟΛΟΣ»  2003)… Είναι  ένα θεατρικό – ποιητικό έργο το οποίο είναι αφιερωμένο στη μνήμη όλων των παιδιών του κόσμου που χάθηκαν στους πολέμους…

 

 

Τα επίπεδα όπου  διαδραματίζεται το έργο είναι τρία, ο ΟΥΡΑΝΟΣ, η ΓΗ και η ΘΑΛΑΣΣΑ..
Τα παιδιά που βρίσκονται στο επίπεδο τ’ ΟΥΡΑΝΟΥ  τραγουδούν σε πολλές γλώσσες, άλλοτε μόνα και άλλοτε όλα μαζί σαν χορωδία, το τραγούδι τους, 

 

 

ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ

 

Γλυκό μου περιβόλι,

των παιχνιδιών μου αυλή,

πώς να σε φτάσω τώρα

που ένα βαθύ ποτάμι μας χωρίζει.

 

Ακόμα ψάχνω τον κρυμμένο θησαυρό

κάτω απ’ τον βράχο,

τις ξυλομπογιές,

τα χρώματά μου…

Όλα τα σύντριψαν οι οβίδες.

 

Πυροβολούσαν πάνω στα παιχνίδια,

πάνω στη χλόη,

μέσα στην καρδιά μου…

Και το αίμα στο χορτάρι βοούσε.

 

Γιατί όλα στη μέση τα είχα αφήσει…

Και το βιβλίο μου ανοιγμένο

στην σελίδα του αυριανού μαθήματός μου

περίμενε να το διαβάσω.

 

Και η αγκαλιά της μάνας ανοιχτή,

στην πόρτα πως σκιρτούσε,

να χαϊδέψει τα ιδρωμένα μάτια,

τ’ άτακτα  μαλλιά να σιάξει…

Κι όμως κρυστάλλωσαν τα χέρια,

εκεί για πάντα.

 

Παρέες – παρέες  παίζαμε κρυφτό

σε αυλές , σε αλάνες…

Μα δεν προλάβαμε το τελευταίο παιχνίδι…

Σαν έπεφτε ο ήλιος,

ορυμαγδοί πολέμων το έκοψαν στη μέση…

 

Στα δύο έκοψαν τη μικρή ζωή μας.

Στα δύο έκοψαν  τη ματιά την ανυποψίαστη

Κι αυτή τώρα μετέωρη πλανάται

Η μισή πάνω στη γη με απορία

Και η άλλη μισή στα σύννεφα του παραδείσου!..

 

 

ΛΕΤΑ ΚΟΥΤΣΟΧΕΡΑ